چقدر این روزا دلم پره

کاش بودم چون کتاب افتاده در کنجی خموش

تــــــــا نگـــــردد روبرو جـــز مــردمِ دانـــــــــا مرا

سلام

دلم میخواد برم از این کشور، برم یه جای دور، یه جایی که آدماش زمان واسشون ارزش داشته باشه، یه جایی که وقتی صبح بیدار میشی نگران نباشی که قیمت همه چیز تغییر کرده، نگران نباشی که همون یه ذره پس اندازت هم بی ارزش شده.

یعنی همه جای دنیا هر کسی بیشتر بتونه سر مردم رو کلاه بگذاره، درآمدش بیشتره، من فقط میخوام برم ببینم که آیا آسمان همه جا همین رنگ است؟

 

واقعا خوشا آنان که هر از بر ندانند.

چقدر سخته که از صبح که پا میشی بخوای چشمتو ببندی تا شب بشه واقعا چشمات بسته بشه.

هر روز و هر لحظه به وجود منجی آخرالزمان بیشتر معتقد میشم، بیشتر نیاز به وجودش رو لمس میکنم.