آزادگی

حدیث 40:

اگر دین ندارید و از روز قیامت نمى‌ترسید لااقل در زندگى دنیاتان آزادمرد باشید.

 

عهد کرده بودم که این محرم و صفر، 40 روز، با بررسی احادیث حسین بن علی یک گام در جهت شناخت او بردارم، امروز 40 امین حدیث هم نوشته شد. در این مدت مقتل لهوف از ابن طاوس  را خواندم و به گزیده ی مقتل الحسین، از مدینه تا مدینه که توسط مرحوم آیة الله محمد جواد ذهنی تهرانی نوشته شده است، نیز گوش دادم.  به شفاعت به معنایی که در برداشت عامیانه متداول است معتقد نیستم ولی در این چند روز به این نتیجه رسیدم که اگر فقط به همین 40 حدیثی که اینجا نوشتم عمل کنم زندگی دنیا و آخرتم عملا به گونه ای عجیب دگرگون خواهد شد که مفهوم شفاعت از دید من همین دگرگونی است.

تناقض های واقعه کربلا پیش از این آزارم می داد و در جستجوی حقیقت از این کتاب به کتاب دیگر بودم اما پس از این 40 روز دیگر چندان برایم مهم نیست، چرا که رفتارمان در دنیای امروز عجیب به مردم کوفه و سپاه عمر بن سعد می ماند, عجیب مثل عمر بن سعد ار ترس حرف مردم و در طمع مال دنیا پیشنهادهایی را قبول یا رد می کنیم و از این زاویه به عاشورا نگاه کردن و رفتار شناسی حسین و دشمنان حسین با اهمیت تر از یافتن پاسخ سوالاتی از این قبیل است: که آیا رقیه ای حقیقا در میان دختران حسین بن علی بوده یا خیر، که شهادت عباس به چه شکل بوده، که تعداد یاران حسین 72 بوده یا 145 و ... . کنجکاوی تاریخی ام همچنان باقیست اما ترسم از روزی ست که شباهتم به مردم کوفه بیش از امروز شود. ترسم از روزی ست که همچون سپاه عمر بن سعد خود را دیندار بدانم و امثال حسین را از دین برگشته بخوانم، ترسم از روزی ست که دینداری و آزادگی ام با هم زیر سوال روند!! ترسم از روزی ست که با علم به این 40 حدیث عامل هیچ یک از آنها نباشم، ترسم از این است که پایه گذار سنت غلط شوم، که با شتاب در قضاوت هایم کم خردیم را ثابت کنم.

 

خدایا دستم را رها نکن.