فرشته های زندگی من

آدم های زندگیم را بر اساس آثاری که بر زندگیم دارند و آخرین یافته های ذهنم طبقه بندی می کنم:

1) آدم هایی که در جهت رسیدن به اهدافشان اسباب اذیت و آزار دیگران را فراهم می کنند، و از هیچ تلاش وقیحانه ای برای رسیدن به منفعت بیشتر کوتاهی نمی کنند. تعداد آدم های این دسته در زندگی من خیلی خیلی کم است. همیشه طلبکار بودنشان واینکه مثل کبک سرشان را در برف فرو می برند، درد مرتبط بودن با این موجودات را بیشتر و بیشتر می کند.

2) آدم هایی که به سبب رفتارهای تربیتی ناصحیح، مشکلات و شرایط سخت زندگی، آسیب روانی دیده اند و رفتارهایشان نه از سر بد ذاتی که ناخودآگاه اسباب سلب آسایش دیگران را فراهم می کند و کم و بیش باعث آزارند. گاه پیش می آید که دلسوزی هایشان دردش بیشتر از بدجنسی هایشان است.  

3) آدم هایی که تمام تلاششان را می کنند که بی حاشیه باشند، که ناراحتت نکنند که آزارت ندهند، اما تلاش خاصی هم برای همدلی، همفکری و خوشحال کردنت انجام نمی دهند. توقعی ندارند و توقعی هم ایجاد نمی کنند. معمولا آدم های کمرنگی هستند که دلتنگ دیدنشان نمی شوی اما از دیدنشان خوشحال می شوی. این آدم ها را دوست دارم.

4) آدم هایی که تلاش می کنند که ناراحتت نکنند، آزارت ندهند، خوشحالت کنند، کمکت کنند، کمرنگ نیستند، پیشرفتت خوشحالشان می کند، نبودنشان دلگیرت می کند، دیدنشان ذوق زده ات می کند. این آدم ها فرشته های زندگی من هستند. فرشته هایی که شاید شکل رابطه اجازه ندهد بهشان بگویی که چقدر دوست داشتنی اند اما خودت از داشتنشان لذت می بری. کم اند افراد این گروه و مثل گنج می مانند.

پی نوشت: خود من ترکیبی از دسته های 2 و 3 و 4 هستم حتی از  دید یک فرد هم می توانم جزو این 4 دسته به طور همزمان باشم. اما دسته بندی ام بر اساس اغلب اوقات هست و نه همیشه. فرشته ها و گنج ها هم از مشکلات مصون نیستند اما ظرف وجودشان آنقدر بزرگ است که تعداد مواقعی که جزو دسته 2 و 3 قرار می گیرند بسیار کم است.