ماهی گلی ها*

شاگردان هر دو گروهم یک نقطه مشترک دارند، بعد از خارج شدن من از کلاس حافظه شان ریست می شود. یعنی هر جلسه انگار اولین جلسه است که سرکلاس حاضر می شوند، پاک پاک.

یک گروهشان آداب معاشرت و ادب و نزاکت هم سرشان نمی شود. قرار بود موضوع پروژه هایشان را ایمیل کنند. دریغ از یک ایمیل که در آن کلمه سلام باشد.

متن ایمیل ها همگی به این صورت:

نفر اول. نفر دوم . موضوع

حتی 90% ایمیل ها عنوان هم نداشت.

گروه دوم اما بالغ تر هستند و مودب تر. یکی از پسرها، جلسه سوم آمد و به نسبت بقیه دیرتر حافظه اش ریست می شود. امروز نیامده بود. وقتی رسیدم خانه و ایمیلم را چک کردم دیدم ایمیل زده که به فلان دلیل این هفته و هفته آینده نمی تواند بیاید و عذرخواهی کرده بود و قول داده بود خودش را به کلاس برساند. آنقدر ذوق کردم که گفتم تاریخی اش کنم

 

*ماهی گلی: حافظه بسیار کوناهی دارد.