تفکر صدادار

ذهنم هنوز آرام نشده، تجربه ثابت کرده وقتی که می نویسم بعدش گشایشی رخ می دهد، شاید بعد از این نوشتن هم گشایشی رخ داد. البته درست تر این است که دلم هنوز آرام نشده، سرش هم که شیره می مالم! باز هم راه فرار برای طی کردن مسیر خودش می یابد. جالب است که من از دلم انتظار احساسات منفی دارم و او (دلم) همچنان بر احساسات مثبتش پافشاری میکند. دوباره کارهایم تلنبار شده، استرس هم همراه همیشگی و یار با وفای من است. این چند روز که تعطیل بود عملا هیچ کار نکردم، حس کار کردن نبود، وقت هایی که اداره هستم حسش است که نمی شود. باید کمی به خودم سخت بگیرم یک برنامه ریزی محکم لازم است که بتوانم از این مرحله بیرون بیایم البته موفقیت آمیز.

من single task  نیستم و می توانم از پس چند کار با هم بر بیایم. درست ترش این است که من multi task هستم. بلند گفتم که اثرش بیشتر باشد.