کافه پیانو

این هفته وسط کارهایم رمان "کافه پیانو" را خواندم. اصلا اصلا خوشم نیامد. خیلی سطحش پایین بود. هیچ حرفی برای گفتن نداشت، فقط توصیف کرده بود و اینقدر در مورد برندهای مختلف از سیگار گرفته تا جاروبرقی حرف زده بود که آدم یه جوریش می شد، انگار رفته بودی مغازه لوازم خانگی!! شخصیت داستان از این آدم هایی بود که ادعای روشنفکری داشت یه جوری چندش آوری بود

نمی دونم چرا اکثر کتاب هایی که بارها تجدید چاپ شده و یه جورایی شهرت داره، واسه من جذاب نیست!!