ترافیک فکری

تو سرم پر از حرفه، پر از حرف های امیدوار کننده، پر از حرف های ناامید کننده، پر از تحلیل، پر از همه چی. 

تو دلم، هم آشوبه، هم آرامش. هم دلتنگی، هم صبر.

من اینجا از احساساتم و افکارم می نویسم ولی اینقدر افکارم که جاشون تو سرم هست و احساساتم که جاشون تو دلم هست، متنوع ، متناقض، و زیاد هست که انتخاب یکی شون برای نوشتن حقیقتا ظلم بزرگی است به بقیه شون و منم که هر چی باشم ولی ظالم نیستم  اینه که به سکوت رسیدم، ولی حقیقتا کم کم دارم سر می رم.