در خلاف آمد عادت بطلب کام!
الحمداله که سفر تهران، سفر خوبی بود پر برف و باران، پر دید و بازدید و زنگ تفریح بزرگی برای من. صحبت کردن در مورد جنبه کاری هم منجر به فعل حرام می شود پس بی خیالش.
این روزها به معجزه فکر میکنم. به امید. به اینکه معمولا یا اصولا ناامید نمی شوم از هیچ چیز و هیچ کسی، گذر زمان فقط باعث فراموشی موضوع می شود و همیشه منتظرم که اتفاقات خرق عادت بیافتد. اتفاقاتی که اگر به موردهای مشابه درگذشته نگاه کنم می توان پیش بینی کرد که نمی افتند!! اما من همیشه منتظرم! منتظر شکسته شدن الگوهای پیشین، منتظر خرق عادت، منتظر معجزه!
به معجزه و معنی معجزه فکر میکنم، به خرق عادت. به شعار همیشگی ام که نداشته هایم را تبدیل به داشته های دیگران کنم. به اینکه من منتظر چه هستم؟ چه الگوهایی اگر شکسته شوند می شوند خرق عادت؟
خووووب فکر میکنم، شق القمر نمی خواهم! یک پیام ساده از کسی که عادتش پیام دادن نیست می شود شکستن الگوهای پیشین، یک تشکر ساده از کسی که همیشه طلبکار است، یک روال آسان در نتیجه گرفتن از کار اداریی که همیشه پر و پیچ تاب است می شود می شود خرق عادت. نتیجه گرفتن بدون دردسر از برنامه ریزی و تلاش و دوندگی های معمول می شود معجـــــــــزه!
ظاهراً به همین سادگی معجزه رخ می دهد! پس چرا همیشه من این طرف ماجرا باشم. کمی پایم را بگذارم آن طرف تر. الگوهای پیشین خودم را بشکنم! با یک پیام ساده، یک تشکر ساده، یک معذرت خواهی ساده، یک زبان به کام گرفتن ساده و خیلی چیزهای ساده دیگر می توانم خلاف عادات پیشین خودم رفتار کنم، می توانم خالق معجزه باشم!