ملت شریف!
مرخصی گرفتم که یه سری کارهای بانکی انجام بدم.
میرم بانک؛ طبقه دوم کار دارم که خلوته و در بدو ورودم فقط یه مشتری هست. کارمند بانک کارم رو انجام میده و در همین حین سیستمش قطع میشه. من هیچی نمی گم و ادامه همون حرف های قبلی. ولی اون هی ابراز نگرانی می کنه از اینکه سیستم قطع هست. بهش میگم نگران نباشید که سیستم قطعه و من هم چندان عجله ای ندارم (در صورتی که واقعا عجله داشتم!) میگه شاید شما عجله نداشته باشین ولی کار ما مهمه و اینجور بخواد طول بکشه تا ساعت ۱۱ شب باید بمونیم و هی وام بدیم!!! خداییش خنده ام گرفت؛ بهش گفتم من بخاطر این بهتون گفتم که در شرایط مشابه ارباب رجوع های ما قصد کشتنمون رو دارن!! گفتم که درک می کنم سیستم قطع هست و از دست شما کاری برنمیاد که شما نگران نباشید. دیگه هیچی نگفت!!
این خود مهم پنداری مردم کشتتمون!!
این عجله و همیشه وقت نداری ملت ایران رو کجای دلم بگذارم!!!پس اونایی که همیشه سر قرارها دیر میان و‌جلسه ها رو دیر برگزار می کنند و... کیا هستند؟؟
طلبکار بودن در هر کسوتی که جای بحث نداره!!
از مزایای کارمند بودن در یک محیط پرتنش اینه که روتین های مسخره اداری و ادا و اصول کارمندها کاملا پذیرفته شده س واسم و همه چیز با لبخند قابل حل شدنه :)