ما راحت طلب ها!

دارم به کارهای خودم میرسم و از لب تاپم نوحه پخش میشه!

همزمان به راحت طلبی مون و خودشیفتگی و خود برتر بینی مون فکر میکنم!!اینکه مردمی هستیم که می خوایم بدون ذره ای تلاش و زحمت به همه چیز برسیم! چون شیعه هستیم و اصلا دنیا خلق شده که آخرش ما فقط بمونیم و به حق مون برسیم!!

اینقدر راحت طلبیم که هر کار دلمون می خواد میکنیم، دل می شکونیم، حق الناس به گردن مون هست و هزار یک جور کم کاری و ... بعد خیلی راحت با لباس مشکی و گریه برای حسین و در متفکرانه ترین حالتمون چند تا سخنرانی شنیدن می خوایم دنیا را گلستون و آخرتمون رو آباد کنیم.

اینقدر راحت طلبیم که فکر میکنیم اگر یک دیگ برنج و شعله زرد و ... درست کنیم و بین جماعت سیر و بی نیاز پخش کنیم دیگه خدا مدیونمون میشه و شکرش رو بجا آوردیم و در جهت احیای اسلام و معنویت و ترویج شیعه گام برداشتیم و باید منتظر معجزه هاش و انواع برکت باشیم.

اینقدر راحت طلبیم که تو صف می ایستیم که به غذای نذری که حق ما نیست! و پشتش یه دنیا اسرافه برسیم و بهونه مون اینه که تبرکه!! و خوشحالیم به اندازه دو وعده لازم نیست آشپزی کنیم و مرتکب عمل مکروه پخت و پز تو روز عاشورا نشدیم!

اینقدر راحت طلبیم که هر چی می بینیم میگیم مهم نیته! دلت با حسین و با خدا باشه بی خیال این ظواهر زشت و عجیب غریب!! ما که از نیت شون خبر نداریم!!

اینقدر راحت طلبیم که سنت های غلط رو می بینیم و به اسم نوستالژی و زنده شدن خاطرات بچگی نه تنها هیچی نمی گیم که لذت هم می بریم و کمک هم می کنیم که این دیوار کج تا ثریا بره!

اینقدر راحت طلبیم که در با وجدان ترین و خوش فکرترین حالتمون دیگ نذری یا پول نذری مون رو میدیم به 4 تا فقیر و فکر میکنیم که چقدر روشن فکریم که غذای یک ماه یه خانواده رو تأمین کردیم! راحت ترین کار همیشه توزیع ماهی بوده بجای یاد دادن ماهیگیری!

اینقدر راحت طلبیم که مطمئنیم عاقبت همه ی ما عاقبت حر هست و بالاخره ما هم نجات پیدا میکنیم!

اینقدر راحت طلبیم که فقط مردم کوفه رو لعنت میکنیم اصلا فکر نمی کنیم که شبیه ترین مردم به مردم کوفه ایم! که ایکاش در حد مردم کوفه بودیم!! که چشمون رو همه چیز بستیم.

اینقدر راحت طلبیم که فقط می گیم الهم العن عمر بن سعد و شمرا و  فکر میکنیم دیگه خدا الی یوم القیامه لعنتشون کرده و اونا تموم شدن و فکر نمیکنیم عمربن سعد درون ما بجای پیشنهاد حکومت با دو تا بشقاب نذری متزلزل میشه!

اینقدر راحت طلبیم که یزید رو نفرین میکنیم ولی فکر نمیکنیم تو مجلسی نشستیم که یزید بانی ش هست. همونی یزیدی که اولین و بزرگترین مجلس عزا رو برای حسین گرفت!

اینقدر راحت طلبیم که پای روضه رباب و علی اصغر زار می زنیم و حاضر نیستیم چشمای خیس از اشکمون رو به هزار علی اصغر و رباب دوره برمون باز کنیم و نگذاریم رباب های دور و برمون خونین جگر بشن!

اینقدر راحت طلبیم که ژست روشن فکری میگیریم و همه چیز رو زیر سوال می بریم و خودمون رو به راحتی میکشیم کنار!

اینقدر راحت طلبیم که فقط منتظریم یه مهدی بیاد و همه مشکلاتمون رو حل کنه!

شب عاشورای 1439