خوشبختی

و یکی از  نشانه های خوشبختی این است که آدم روز تولد خواهرش بیشتر از روز تولد خودش خوشحال باشد و دلش بخواهد مدام نماز شکر بخواند از برای بودنش.

قربانی

حرف هایمان می رسد به اینجا که شوق و ذوقمان برای عید فطر به این دلیل است که برایش زحمت کشیده ایم و حاجی ها ذوق امروز را بیشتر دارند چون برای این عید زحمت کشیده اند. بعد فکرم می پرد به "مقصود تویی کعبه و بت خانه بهانه" قرار نیست که همه حاجی فیزیکی شوند و به دلیل سه روز اعمال بشوند عزیزکرده ات!! اصلا انصاف نیست خب خیلی ها... خیلی ها، هر روز قربانی میکنند، نفسشان را، لذت های زودگذر را، خشمشان را، خواب و آسایشان را، خواسته هایی که فقط منافع خودشان را در بر دارد و ... .  شکی در عزیز بودن فرزند نیست، احتمالا شکی هم در شیرین بودن اعمال حج نیست، ولی هر روز می شود ابراهیم بود، هاجر بود، و حتی اسماعیل، هر روز می شود حاجی بود و رمی جمرات کرد، اینکه دل نشکنیم، اینکه با وجود شکست پی در پی و در اوج بی کسی دست از تلاش برنداریم، اینکه گاهی با وجود وابستگی و عشق و علاقه تسلیم شویم و بگذریم و ... خوب که نگاه میکنی انگار هر روز باید حاجی شوی بی لباس احرام، انگار زندگی همه اش سعی صفا و مروه بوده و خودت خبر نداشتی که داری نقش هاجر را بازی میکنی! هر روز باید قربانی کنی بدون چاقو، و هر روز باید طواف کنی کل هستی اش را و ای کاش هر روز عید قربان باشد که سربلند از قربانگاه برگردیم.

شب نوشت: خیلی ازحج امسال ناراحتم. چرا این همه حاجی باید قربانی بشن؟!! یه عالمه بحث سیاسی - اعتقادی تو مغزم در حال رژه رفتن هست. یعنی میشه یک بزرگمرد پیدا بشه که تا مدتی حج را به هر شکلی حرام کنه؟!!