13 جون ۲۰۲۵!

سه روز کار کردن تو هفته خوبه ولی من چهارشنبه ها رو فقط میرم جلسه عملا! و در واقع کار خاصی نمیکنم. روزهای دیگه هم بی جلسه نیستم ولی چهارشنبه ها بیشتره!

بعد وقتی یه روز درمیون کار میکنی و شب ها هم درست نمیخوابی صبح ها تا بخوایی تمرکز کنی که باید چیکار کنی و کجا بودی و اصلا کی بودی کلی طول میکشه! دوشنبه ها هم که بدتر! 

سه روز پشت سر هم کار کردن هم برای من و برای خانم کوچولو واقعا سخته! همین حالا هم با اینکه من خونه ام و در طول روز کلی بغلش میکنم ولی شب هایی که روزش رو پرستار داشته معمولا خوب نمیخوابه!

معمولا چرت بعدازظهرش از ساعت ۲:۳۰ تا نزدیک های ۴ هست. چهارشنبه من تا ۲:۳۰ جلسه داشتم و پرستارش هم قبلش خوابونده بودش و رفت! من که جلسه ام تموم شد. ۱۰ دقیقه بعدش خانم بیدار شد! و اینجوری هست که با اینکه پرستار هست و روز کاری ولی برای من همزمان بچه داری هم هست و هیچ مرزی بین هیچی نیست!

البته که من ناراضی نیستم از خونه کار کردن! ولی لازم دارم گاهی به خودم حق بدم که آسون نیست!

کلا والد بودن اصلا آسون نیست علی الخصوص از نوع مادرش! 

 

باید یه روتین برای کارم و تمرکزم بسازم. از ده دقیقه باید شروع کنم و کارام رو پیش ببرم. وقتی خروجی داشته باشم انگیزه هام بیدار میشن خود به خود. 

 

بعدازظهر نوشت: یه تسکی رو که ازش می ترسیدم شروع کردم و تا الان بد پیش نرفته و حداقل مفاهیم اولیه رو یاد گرفتم و ترسش ریخته شد. خانم کوچولو هم بعد از رفتن پرستارش بیدار نشد. هر چند امروز خیلی روفرم نبود و بخاطر دندون طفلکم اذیت هست.

حمله اسرائیل به ایران!!‌ زبانم واقعا قاصر هست! 

۶ جون ۲۰۲۵!

دیروز جلسه گروه اصلی مون بوده که من سرکار نبودم.

بعد از اون جلسه مدیرم یه جلسه فوری واسه امروز صبح گذاشته بود. حدسم این بود که یه خبری شده تو جلسه دیروز!

صبحم تا آنلاین شدم باز دوباره پرسید کی میتونی حرف بزنی گفتم هر وقت تو بتونی.

یه همکاری داشتیم چند ماهی بعد از من اومده بود سرکار. یه خانم بالای ۴۰ سال اهل ونزوئلا. 

آقا این خیلی رو اعصاب بود. با اینکه ما آنلاین همدیگرو می بینیم فقط ولی این همون آنلاینش هم قابل تحمل نبود. به شدت پرحرف بود و تو هر جلسه ای مثلا حتی اگر با مدیر کل یه سازمان دیگه هم بود بدون اینکه صاحب نظر باشه کامنت میداد و سوالای چرت می پرسید و چونه می زد :|

یه مدت گذشت یه ذره تو جلسات آرومتر شد. و این یعنی تذکرات گویا اثر کرده بود. 

پارسال که یه دو روز کل گروه دور هم جمع شده بودیم هیچ جا با ما نمی اومد. یه بار من تو سالن کنفرانس دیدمش و اومدم برم نزدیکش و گفتم سلام رزا ! یهو گفت وای وای نه! من نمیتونم حرف بزنم!! منم در حالی که داشت شاخم در می اومد رفتم یه ور دیگه!!

حالا صبح مدیرم میخواست بهم بگه رزا اخراج شده!!! و دیگه با ما کار نمیکنه! اگر چیزی شنیدی نترس! اخراجش هیچ ربطی به بقیه و عملکردشون نداره!  و اگر سوالی داشتی به خودم یا فلانی بگو! یا اگر نگرانی داری حتما با خودم حرف بزن. 

خداییش دو سال خیلی بهش فرصت دادن! و تحمل کردن! و البته میدونم که تو سازمانی مثل ما سخت هست چنین تصمیماتی رو گرفتن!‌ به قول مدیرم روابط انسانی سختترین قسمت ساینس هست. 

 

----

به خانم کوچولو میگم وقتی می افتی زمین سرت میگه چی؟ میگه: تاق

میگم موهامون رو نباید بکشیم درد میگیره! میگه: دد 

دالی که باهاش بازی میکنیم خودش میگه: دا

 

همه این کلمات هم به پرستارش یاد میدیم. پرستارش تا چند وقت دیگه به زبان فارسی مسلط میشه :) 

4 جون ۲۰۲۵!

امروز من سه تا جلسه داشتم و باید می رفتم آفیس که لپ تاپم رو هم بگیرم! از ساعت ۵ صبح هم دخترک بیدار بود و اولش بی قراری و بعدش شیطنت میکرد! بعد ساعت ۷ صبح گوشیم رو از فلایت مود در آوردم می بینم نصف شب و ساعت ۶ پرستارش پیام داده من حالم خوب نیست و اصلا نخوابیدم و نمیام! یا اگر بیام با ماسک میام و ...

یه بار دیگه هم اولین روزی که میخواستم برگردم سرکار صبح پیام داده بود پسرم مریض هست و میخواد مدرسه نره و ممکنه شاید نیام! اون روز بالاخره اومد ولی جناب یار موند خونه! 

امروزم جناب یار مرخصی گرفت و موند تا من برم آفیس و برگردم. 

هنوز کلا سه هفته نشده از شروع به کار پرستار و داستان های این شکلی مون شروع شده!

به پلن b , c هم فکر میکنیم ولی آخه من ۷ صبح به کی بگم امروز تو پاشو بیا بچه رو بگیر؟!!

 

رفتم آفیس و جلسه سالیانه با مدیرم بود. خوبی امروز فقط این بود که مدیرم از عملکرد سال پیشم خیلی راضی بود. 

می گفت می تونی دخترک رو هم هر از گاهی بیاری سرکار!! گفتم انگار دخترک ما قراره بیاد بشینه ما رو نگاه کنه! تک تک سیم و کابل هایی که اینجا هست رو میخواد بجوه!! :)) والا! 

 

با اینکه امروزم گذشت ولی استرس دارم.

مدیرم گفت سازمان مون یه سرویسی مدل مشاوره داره! باید پیداش کنم و برم باهاشون حرف بزنم!

دفعه پیش هم بهم گفته بود. ولی من درگیر اسباب کشی و ... شدم و اصلا وقت مشاوره نداشتم و همون نامه ای هم که از دکترم گرفتم داره خاک می خوره!! 

 

2 جون 2025!

بیشتر از یک ماه از آخرین باری که نوشتم گذشته! 

ببخشید که پیام هاتون رو جواب ندادم و ازتون بابت تک تک کلماتی که برام نوشتید حسابی ممنونم. 

سفر ایران هم بخیر و خوشی رفتیم و برگشتیم. 

اصلا سفر آسونی نبود. قبلش به نظرمون پر چالش ترین قسمتش همون هواپیما بود ولی خب 14 ساعت پرواز و 5-6 ساعت توقف تو فرودگاه دبی اونقدرا هم سخت نبود چون می دونستیم موقت هست. دخترک هم تو پرواز برگشت خیلی خیلی عالی  همکاری کرد. پروازهای کوتاه هم کم چالش نبودن ولی خب کوتاه بودن دیگه! 

کل سفر برای من یکی که چیزی به نام استراحت نداشت. دخترک روزهای اول به دلیل خستگی و جت لگ با بقیه به شدت غریبی می کرد و بعدش هم زیاد راحت نبود باهاشون وقت بگذرونه و البته واقعیتش این بود که من بچه داری بقیه رو هم قبول نداشتم که بتونم مثلا دو ساعت دخترک رو در زمان بیداریش با خیال راحت بگذارم کنارشون. اگر برای کار واجبی هم یکساعت رفتم بیرون پدرش خونه بود. 

دیگه بقیه چیزا هم خیلی بدو بدو و با سرعت بالا باید انجام میشد. 

شب ها هم که اصولا خواب درست و حسابی نداشتیم و اوضاع خوابمون به شدت بهم ریخته بود. 

دیگه اینکه زندگی کردن به خانواده ها واسه من که خیلی سخت بود! و از این بابت هم خیلی بهم فشار اومد. ساده ترین مسایل و تصمیم گیریها اونجا شبیه یه پروژه بزرگ هست که این خیلی خسته کننده هست و بار روانی داره. همش من یکی دچار تناقض بودم که تو بخاطر اینا اومدی ولی دیدن یه سری رفتارهاشون هم نیشتر به جان آدم می زد. 

یعنی شرایطی که درگیرش هستن بخش عمده ایش حاصل تصمیمات خودشون هست ولی خب چه میشه کرد؟! 

بگذریم ...

از ایران برگشتیم و درگیر جت لگ دخترک بودیم که کرونا گرفتیم همگی!

کرونا خوب شد الان دخترک درگیر پسرفت خواب هست و شب ها بارها و بارها بیدار میشه و روزها هم بی قرار هست.

من دو هفته ای هست برگشتم سرکار! همچنان هفته ای سه روز. تو روزهای کاریم دخترک چند ساعتی رو پرستار داره. با پرستارش خوب کنار اومد ولی خب نشانه های اضطراب جدایی هم به شدت درش دیده میشه. همین امروز کلی گریه و زاری داشتیم. 

کار کردن از خونه حتی با وجود پرستار هم آسون نیست! تمام مدت من که اضطراب دارم! ولی خب چاره ای نیست واقعا! 

 

از پیشرفت های دخترک اینکه تو همون سفر ایران 4 تا دندون بالاش با هم دراومد و الان درگیر دو تا دندون جدید هست. 4 دست و پا میره و هر روز سرعتش هم بیشتر میشه. نه همیشه ولی وقتی ازش بپرسی ببعی چی میگه میگه : بع -بع و اردک چی میگه میگه کا- کا و از خیلی وقت پیش که موقع غذا میگفت به به! و عدد ده رو میگه! وقتی بهش میگم بگو گل میگه گُ - یا میگم بگوی گاوی میگه گا .. به شدت بچه شیرینی هست ولی حسابی هم وول وولک هست و سطح انرژی بالایی داره. 

 

دو روز پیش هم سالگرد ازدواج مون و تولد جناب یار بود. دیروز دوستامون رو دعوت کردیم و یه جشن مختصر با هم گرفتیم. 

زندگی با وجود همه بالا و پایین هاش و خستگی هاش ادامه داره. 

باید قدردان داشته هامون باشیم و شادی هامون رو جشن بگیریم. 

 

دیگه اینکه نیاز دارم تمرکز کنم و پروژه جدید و کارهام رو پیش ببرم. امیدوارم بتونم زود به زودتر بنویسم و بار ذهنیم رو سبکتتر کنم. واقعا یه تایم هایی رو برای خودم نیاز دارم.