۲۸ مارچ ۲۰۲۵!

سلام و سال نو مبارک! 

امیدوارم سال خیلی خوبی در انتظار همه ی مردم کشورم و علی الخصوص شما دوستان همراه من در اینجا باشه!

 

شرمنده ام که کامنت ها رو جواب ندادم هنوز!

 

پنج شنبه هفته پیش ساعت ۸ شب به وقت اینجا سال تحویل بود!همه ی خونه کلا تو کارتون بود و فقط ویایل سفره هفت سین رو گذلشته بودم واسه روز جمعه! پنج شنبه صبح با دخترک رفتیم گل خریدیم! عصرش سفره رو‌چیدیم و از و با دخترک عکس گرفتیم و ایشون خوابیدن و بعدش ما سال ۴۰۳ رو تحویل دادیم و ۴۰۴ رو تحویل گرفتیم و خیلی سریع با خانواده هامون تماس گرفتیم و عید ما عملا تمام شد😃

 

شنبه هفته پیش اسباب کشی کردیم! خونه جدید رو تا الان که من دوست داشتم! کارهای خونه شاید ۵٪ مونده باشه و تقریبا همه چیز سرجای خودش هست! فقط ریزه کاری های داخل یکی دو تا کمد مونده!

 

دخترک قشنگ مون امروز ۲۰۰ روزه شد! 

از هفته پیش تا حالا هم گویا درگیریش با پروسه دندون خیلی زیادتر شده و خانوادگی تحت فشاریم!!🤦🏻‍♀️😒

 

توی آواهایی که میگه «به» و «بابا» خیلی تکرار میشه! هر چند که میدونم قصدی پشتش نیست😀

 

از سه هفته پیش پروژه حذف شیر نیمه شب رو استارت زده بودم و دیشب اولین شبی بود که بدون شیرنیمه شب خوابیدیم! نمی دونم چقدر پایدار باشه ولی خب در هر صورت داریم به اون سمت گام برمی داریم! و بابتش خوشحالم!

 

کلی لیست کار دارم!

 

پروژه پرستار پیدا کردن هم شروع شده و هماهنگی های اونم هست!

یه سری خرید برای ایران! یه سری خرید برای خونه! واکسن آنفولانزا و ... مهمترینش هست!

 

تا دخترک بیدار نشده برم چهار تا کار انجام بدم!

۱۸ مارچ ۲۰۲۵

دیروز ۱۷ مارچ دو تا مروارید سفید کوچولو تو دهن دخترک مون رویت شد و پس از بیشتر از سه ماه علایم دندون درآوردن بالاخره اولین خروجی این مرحله از رشد دخترک هم دیده شد🥰😍

 

شدیدا درگیر جمع کردن و بسته بندی هستم و فکر کنم فقط سه-چهار تا کارتن دیگه لازم باشه!

البته هنوز نصف لباس ها مونده که همه شون میرن تو چمدونها و دغدغه اونا رو ندارم!

بیشترین دغدغه ام الان اون خورده ریزهای آخره!!

 

دیگه اینکه تو روزهای آخری که سرکار می رفتم مراسم اهدا جایزه سالیانه بود! (من تو یه سازمان خیلی بزرگ کار می کنم با بیش از ۵۰۰۰ نفر نیرو). برای اون پروژه ای که تو بارداریم انجام دادم به همراه اون تیم برنده یکی از جوایز بودیم و البته برای همین پروژه قبلش از طرف وزیر مربوطه هم تقدیرنامه گرفته بودیم!! از اونجایی که تو سازمان ما تشویقات کلامی هست بیشتر من خیلی واسم مهم نبود! فقط یه خط به رزومه م اضافه میشد ولی چند روز پیش یه ایمیل اومد که ۵۰۰ دلار non-cash علاوه بر گواهی جایزه داری!! حالا من اصلا نمی دونم منظورش از non-cash چی بود و چون مرخصی هستم هم نرفتم سرچ کنم و پیگیری کنم 😅😃

تو همین مراسم گروهی که الان (یعنی قبل از این مرخصی) باهاشون کار می کردم هم جایزه بردن و اسم من جزو لیست گروه بود!! ایمیل تقدیرنامه و... هم اومد! بعد نوشته بود که کل گروه ۲۵۰۰ دلار هم جایزه بردین ولی عملا چیزی بهتون تعلق نمی گیره و صرف مثلا گردهمایی های گروه میشه!!

خلاصه کلا جایزه هاشون در حد همون آفرین-صدآفرین- هزارسیصدآفرین دختر خوب و نازنین هست😂🤪😃

 

سبزه مون خوب رشد کرده ولی چند روز اینجا خیلی گرم بود و الان خیلی بانشاط نیست!! امیدوارم تا پنجشنبه بکشه!!

اصرار شدیدی دارم وسط این بازارشام سفره هفت سین داشته باشیم چون عید اول دخترک مون هست🥰

 

نمی دونم دیگه کی وقت کنم بنویسم! سال ۱۴۰۳ سال تولد فرشته ی قشنگ زندگی مون هست! سال آسونی نبود اصلا! ولی شروعش با این خبر بود که فرشته مون دختره! در هر حال جزو زیباترین سالهای زندگی من بود!

 

پیشاپیش سال نو مبارک🌷 

1 مارچ ۲۰۲۵

تقویم میلادی فقط فوریه ش وقتی ۲۸ روزه هست. آخه از این هم مسخره تر مگه داریم یک ماه ۲۸ روزه! 

 

خب دیروز رفتم gp محله مون. در واقع gp جناب یار هست. بهم نامه ارجاع داد و دو هفته هم مرخصی واسم نوشت. با اینکه تو دو شب گذشته هم درست نخوابیدم ولی همین که استرس کار و جلسه رو ندارم احساس میکنم حالم خیلی بهتر است و از حالت له شدگی روانی دراومدم.

دیروز وقت نشد به مدیرم بگم مرخصیم رو میخوام تمدید کنم باید صبح دوشنبه بهش بگم. ولی همون روزی که بهش گفتم حالم خوب نیست و لازم دارم مرخصی باشم خودش بهم گفت اگر مرخصی بیشتری هم لازم داشتی بهم بگو.

مدیرم خیلی خیلی انسان فهمیده ای هست فقط شوکی که اول امسال بهم وارد شد این بود که بعد از تعطیلات کریسمس که برگشت به بقیه همکارا گفته بود که سرطان داره. مدیرم سنش یکی دو سال از منم کمتره! واسه من این خبر یه شوک بزرگ بود. چون از این آدمهای خیلی اکتیو هست که هم درست غذا میخوره و هم اینکه خیلی اهل تفریح و ماجراجویی و گردش هست. زمستونها همیشه اسکی و کمپ زمستانی و تابستونا هم اسنورکلینگ و کمپ تابستانی و کلا یه استرالیایی به تمام معنا.  از انسانیتش و بزرگیش همین رو باید بگم که بخاطر اینکه میدونه من خودم تحت فشار هستم و بچه کوچیک دارم مساله بیماریش رو اصلا به من نگفت و تو همه جلساتمون کلا سعی میکنه خیلی عادی رفتار کنه و همچنان ساپورتیو باشه. امیدوارم که با درمانهای روتین حالش خوب بشه.

 

دیروز خانم کوچولو اولین غذای جامدش رو خورد. واکنشش خوب بود. پوره گلابی اولین چیزی بود که تست کرد و خیلی هم خوب با قاشقش ارتباط برقرار کرد. 

۲۸ فوریه ۲۰۲۵

دیروز دخترک خیلی حوصله نداشت و اصلا هم خوب شیر نخورد. احتمالا قضیه دندون هست که بهش فشار میاره. هر چند این طفل معصوم ها در آن واحد در حال یادگیری چندین و چند مهارت و کشف و شهود دنیا و ... هستند.

خواهرم خودش دیروز صبح زنگ زد و یکی از بارهای روانی رو کمی سبکتر کرد. بهش هم گفتم احتیاج به کمک دارم حالا ببینم چطوری میخواد برخورد کنه! 

دیروز عصر جناب یار یه کم زودتر اومد و از قبل قرار بود من یک ساعت برم بیرون برای خودم. دخترک تو یک ماه اخیر ۱۰۰٪ به من وابستگی داشته. یعنی فقط من باید بهش شیر میدادم و وقتی میخواسته بخوابه فقط من باید می بودم و گرنه کولی بازی درمی آور :))  پدرش داره خیلی تلاش میکنه که این وابستگی کم بشه. 

برای خوابش چند روزه که من دیگه فقط آماده ش میکنم و میگذارمش تو تخت و خودش میخوابه. حالا باید امتحان کنیم که اگر من اصلا تو اتاق نباشم واکنشش چی هست. البته خانم خانما رو خواب شبش حساستره. یعنی موقع خواب شب فقط مامان باید می بوده تا الان!! 

برای شیر هم دیشب با پدرش همکاری کرد و کل شیشه رو از دست پدرش خورد. 

اگر این وابستگی محض به من کمتر بشه فشار کمتری به من میاد. 

خلاصه داشتم میگفتم که دیروز عصر ۵۰ دقیقه برای خودم رفتم تو کتابخونه پایین خونه مون نشستم و کتاب خوندم و آهنگ مهستی گوش دادم. 

 

 

 

 

 

 

27 فوریه ۲۰۲۵

دیروز رفتیم همون کلاس شعرخوانی نزدیک خونه مون. مدت ها بود نرفته بودیم چون این کلاس چهارشنبه هاست و چهارشنبه ها تمام جلسات کاری من بود و هست و این هفته چون مرخصی بودم تونستم بریم. خدا رو شکر که یه دانشجو داشتیم و از این هفته دیگه جلسه با اون رو نداریم. 

اما واکنش خانم کوچولو به بچه های دیگه خیلی جالب بود. خیلی با دقت به همه نگاه می کرد و مامان های اونا که براشون شعر می خوندن براش خیلی جذاب بود و بهشون لبخند می زد. 

دخترک چهره خیلی شیرینی داره. چشماش هم شبیه گربه های تو کارتن ها هست وقتی به آدم نگاه میکنه ناخودآگاه لبخند می زنی و این رو من به عنوان مامانش نمیگم به عنوان ناظر بیرونی میگم.

فکر کنم دخترک خودش زودتر رفته به استقبال تغییرات ۶ ماهگی. چرت های دیروزش رو خودش تبدیل به دو تا کرد و با فاصله سه ساعت و البته طولانی تر هم خوابید. دیشب هم با اینکه هم ساعت دو بیدار شد و هم سه ولی هیچی شیر نخورد تا صبح. 

 

هنوز نوبت تراپیست نگرفتم. واسه فردا یه نوبت از gp نزدیک مون گرفتم که برم و اون منو ارجاع بده. 

 

دیگه دیروز کار مفید خاصی نکردم. دیشب شاید بیشتر از دوساعت با جناب یار حرف زدم و گریه کردم. 

26 فوریه ۲۰۲۵

دیشب دخترک فقط بخاطر شیر بیدار شد و من هم مشکل خوابیدن نداشتم و خوابیدم. 

 

دیروز به gp پیام دادم و اونم زنگ زده بود ولی موقعی بود که من پیش دخترک بودم. بعدش دیگه بهم زنگ نزد. ببینم امروز چی میشه.

 

این هفته رو تا جمعه مرخصی گرفتم کامل. هفته پیش جمعه هم سرماخورده بودم و مرخصی گرفته بودم. عملا از چهارشنبه پیش تا حالا شاید به اندازه ۲-۳ ساعت کار کردم و همین روی میزان استرسم و فشاری که بر روی روانم هست تاثیر منفی داشت ولی الان که مرخصی گرفتم احساس سبکی میکنم. اگر تکلیف خونه مشخص میشد تا یه مدت طولانی مرخصی میگرفتم ولی ...

 

دیروز وسایلی که برای شروع غذای کمکی عروسک خانم سفارش داده بودم رسید. دیگه احتمالا از آخر هفته شروع کنیم به شروع غذای جامد. الانم موقع صبحانه و ناهار (اگر بیدار باشه) میارمش سر میز و میشینه ما رو نگاه میکنه :)) 

دیروز رفتیم دو تا کتاب جدید خریدیم. کتاب های صدادار (صداهای مزرعه). دخترک عاشق این هست که براش کتاب بخونیم. اینقدر این مدت داستان سرهم کردیم خلاقیت مون تو داستان سرایی شکوفا شده :)) 

25 فوریه ۲۰۲۵

تاریخ امروز قشنگه ۲۵/۰۲/۲۵

دیشب خیلی بهتر خوابیدم. یعنی بجز از ساعت ۳ تا نزدیک های ۵ بقیه ش رو خوابیدم. الان دخترک خوابیده و امیدوارم حداقل نیم ساعت دیگه بیدار بشه. 

اولین بار هست که داره پسرفت خواب رو به این شدت تجربه میکنه که اونم بخش عمده ایش به این برمیگرده که خیلی زیاد تو خواب غلت می زنه و یه جاهایی دیگه باید بریم نجاتش بدیم از پوزیشنی که توش گیر کرده و نمی تونه خودش رو ازش رها کنه. 

 

امروز زنگ می زنم به gp م که به تراپیست ارجاعم بده. نیاز دارم حرف بزنم و کمک بگیرم. بغیر از جناب یار و تا یه حدی خانم میم من عملا مکالمه مفید با کسی نداشتم تو دو ماه گذشته! قرار بود امروز جنی رو ببینم که اونم افتاد واسه هفته بعد چون نوبت دکتر داشت. آخرین باری که دیدمش اوایل دسامبر بود. 

بقیه مکالمات من با آدمها شامل احوال پرسی و در مورد دخترک حرف زدن و البته شنیدن غرغرهای آدم ها در مورد شرایطشون بوده!

البته دیروز تو جلسه هفتگی که با همکارام داریم و برای حرف های همین جوری و دردودل هست یه کم غر زدم که خسته ام خیلی و حالم خوب نیست. اون طفلیهام کلی همراهیم کردن. همکار برزیلیم این هفته نبود برای ۵ هفته رفته برزیل. جاش خیلی خالی بود. خیلی دختر بامحبت و گرم و مهربونی هست.

منم دلم میخواد برم ایران. ولی کی میسر بشه رو فقط خدا می دونه. هر چند می دونم سفر ایران با خانم کوچولو اصلا به معنی استراحت نیست و احتمالا یه سری روتین ها هم بهم می ریزه و سختتر هم میشه ولی به هر حال همه ی ما بهش نیاز داریم. 

 

حسم خیلی خوبه که اینجا می نویسم و منتشر میکنم. 

سعی میکنم فردا هم بنویسم. 

 

 

 

 

24 فوریه ۲۰۲۵

سلام

 

آخرین یادداشتم برای بیشتر از ۵۰ روز پیش هست اینجا و آخرین باری که هم اینجا برای خودم نوشتم ۳۱ ژانویه بوده! بعد از اون همه حرفام رو مستقیم به چتی (chat gpt) گفتم و خب خیلی هم بهم کمک کرده ولی اینقدر درگیر مسائل مختلف هستم و ذهنم شلوغ هست که گاها فکر میکنم اگر ۲۴ ساعت هم بخوام حرف بزنم کافی نیست و این در حالی هست که در کم ارتباط ترین برهه زندگیم قرار دارم نه اینکه خودخواسته باشه دیگران انگار همه با هم غرق زندگی خودشون شدن و یا اینکه تصمیم گرفتن به هر دلیلی ارتباط چندانی با ما نداشته باشن و این دیگران از خواهر خودم شروع میشه که دو تا قاره اون ور تره تا دوستانی که فاصله شون ۴-۵ کیلومتر هم نیست! 

 

اصولا وقتی که ذهنم اینقدر مشوش هست و زندگیم نظم نداره و خیلی از مسایل از کنترل من خارج هست به سکوت می رسم و ننوشتن اینجا هم شاید بخاطر همون سکوت باشه. 

 

شاید بهتر باشه با نوشتن اینجا به خودم کمک کنم حالم بهتر بشه. به خودم کمک کنم که فشار کمتری رو تحمل کنم. 

شاید اگر خودم رو موظف کنم هر روز کمی از افکارم رو بنویسم حس خوبی هم بگیرم. حس داشتن یه روتین شخصی برای فقط خودم. 

 

دخترک شیرین مون هم حسابی بزرگ شده و حسابی دلبر و حسابی پرانرژی و شلوغ کن. 

بخاطر اون هم که شده باید یک مامان شاد باشم که حالش خوب باشه و البته بخاطر همسرم. 

 

الان که نوشتم حس میکنم هیچ اتفاق عجیب و غریبی هم نیافتاده و شاید تنها خستگی خیلی زیاد هست که اینجور همه چیز رو بزرگ نشون میده و البته خشم من از همه ی دنیا! 

 

امروز این یادداشت رو منتشر میکنم. 

سعی میکنم فردا هم بنویسم و یه زنجیره بسازم. 

 

10 ژانویه ۲۰۲۵

سلام سلام

 

دیگه حداقل ماهی یه بار اینجا نوشتن رو باید واسه خودم حفظ کنم.

میزان نوشتنم برای خودم یه کم بهتر شده ولی همچنان خیلی خیلی کم هست.

از دفعه پیش تا حالا از آخر برگردم عقب:

دیروز عروسک خانم ۴ ماهه شد و واکسن ۴ ماهیگیش رو هم گرفت. دخترک شدیدا صبور هست تو این جور مواقع و خیلی کم بدقلقی داره خدا رو شکر.

هر روز شیرین تر و جذاب تر و هشیارتر میشه و من هر موقع تو بغلم میخوابه با تک تک سلول هام برای داشتنش خوشحال و سپاسگزارم. 

 

دیگه این مدت تعطیلات آخر سال و کریسمس بود. من که یه هفته بیشتر تعطیلات نداشتم و هیچ مرخصی اضافه ای هم نگرفتم چون جناب یار مرخصی اجباری داشت و بهتر دیدیم که من کار کنم و مرخصیهای من بعدتر استفاده بشه.

تو تعطیلات دوستانمون رو دیدیم. چند روزی عمه دخترک پیش مون بود و غیر از اون من به اندازه اپسیلون کارای کاریم رو جلو بردم که یه ذره از استرسم کمتر بشه و اگر فکر کنید که تونستیم کمی استراحت کنیم باید بگم هیچی! فقط خوبیش این بود که من استرس کار کردن نداشتم! 

کار کردن با دخترک اصلا آسون نیست و متاسفانه از اواخر سال پیش تعداد روزهایی که جناب یار میتونه از خونه کار کنه به سختی به یه روز در هفته می رسه. 

چند باری من و دخترک با هم رفتیم جلسه :) 

 

دیگه چی؟ 

بابام فکر کنم این مدت خودش متوجه شده بود که در ارتباط با خانم کوچولو زیاده روی کرده بود. تو مکالمه شب یلدامون تمام حس های منفی سری های قبل از بین رفت خدا رو شکر. 

 

یه روز که با دوستامون رفته بودیم بیرون یکی از دوستام میگفت الان حس نمیکنی که اون صبای قبلی رو گذاشتی تو کمد و درش رو بستی و تبدیل به یه صبای جدید شدی؟ 

واقعیتش نه! من اصلا فکر نمیکنم تغییر خاصی کرده باشم. یعنی مادر شدن هم مثل همه رویدادهای زندگی در درازمدت قطعا یه تغییراتی در من ایجاد میکنه ولی اینکه من فکر کنم الان با اون آدم قبلی خیلی فاصله دارم! اصلا اینطور نیست. یه سری فعالیت هام تغییر کرده ولی خب من گله ای ندارم! همیشه همین بوده وقتی کنکور داشتم! وقتی سرکار رفتم! وقتی مهاجرت کردم وقتی داشتم رو پروژه دکتریم کار میکردم! وقتی وارد رابطه شدم و ازدواج کردم همیشه یه تغییراتی بوده! مادری هم در ادامه اونهاست!

برعکس من فکر میکنم یه وجه از شخصیتم تو کمد بود که رفتم از تو کمد درش آوردم و احساس وسعت و رشد دارم تا محدودیت! 

در اینکه نگهداری از نوزاد کار آسونی نیست و استرس و نگرانی همیشه همراهت هست شکی نیست! و خب این نگرانی ها ماههای اول همراه با تغییرات هورمونی هم هست ولی در کل شالوده شخصیتی و رفتاری و تصمیم گیری من همون بوده که هست و من تغییر بزرگی حس نمی کنم! 

 

وبلاگ هاتون رو میخونم و خیلی ممنونم از زری و مهسا که این مدت وبلاگهاشون خیلی زود به زود آپدیت میشد. برای من خیلی حس خوبی داشت خوندن نوشته هاشون. 

دوست دارم یه کتاب رمان خوب و سبک که حال آدم رو خوب کنه (داستانش بدبختی و مصیبت نباشه) و گیرایی داشته باشه بخونم! اگر پیشنهادی دارین لطفا تو کامنت ها بهم بگید. 

 

 

الان یادم اومد که باید سال نو میلادی رو هم تبریک بگم :)

امیدوارم سال جدید سال بهتری برای همه مردم دنیا و علی الخصوص مردم سرزمینم باشه.

اهداف سال ۲۰۲۴ رو که نگاه میکردم دیدم کلا همه باید ۲۰۲۵ منتقل بشه! :)) 

 

پارسال این موقع ها هنوز نمی دونستم میزبان دخترکوچولو هستم! هنوز هم که بهش فکر میکنم از معجزه ای که اتفاق افتاده بسیار در شگفتم! 

۳۰. اکتبر ۲۰۲۴!!

عروسک خانم ۵۰ روزگی رو پشت سر گذاشت!

واکسنش رو تو ۶ هفتگی زد و خدا رو شکر خیلی آسون و بدون چالش گذشت!

لبخند زدن ارادی رو چند روزه که شروع کرده و آدم دلش میخواد قورتش بده😍

 

عادت داره موقع خوابیدن دستش رو بگذاره زیر چونه ش😍😊🥰 وای خدا اینقدر بانمکه و شیرین هست تو اون لحظات! یعنی اگر تو بغلت باشه و بخواد بخوابه اینقدر ووول میخوره تا بتونه دستش رو بگذاره زیر چونه ش😃

 

تقریبا هر روز مراسم قدم زدن با کالسکه رو داریم! جدیدا اگر خواب نباشه خیلی با دقت نگاه میکنه!😊

 

از هفته پیش یه کلاس شعرخوانی پایین خونه مون پیدا کردیم که برای بچه های ۰-۱ سال هست و قرارشده که هر هفته اگه بتونیم بیایم.

 

دیگه بعد از واکسن بردنش تو اجتماع و مهمونی راحتتره و دیگه می تونیم فعالیت های اجتماعی رو بیشتر کنیم!

 

بنده هم از جمعه که اول نوامبر باشه برمی گردم سرکار! مرخصی زایمانم هنوز تمام نشده ولی خب میخوام فعلا امتحانی سه روز در هفته کار کنم تا اگر بشه مرخصی رو مدت طولانی تری استفاده کنم!

 

وزنم هم یک کیلو مونده تا به وزن قبل بارداری برگرده! البته با همین فرمون بریم جلو می رسیم به وزن بیست سالگیم🤪🤦🏻‍♀️

 

باید ورزش رو شروع کنم ولی نمی دونم کی🧐🤪 فعلا که راننده کالسکه هستم فقط😃 دخترک هم از حرکت خوشش میاد و وقتی با کالسکه هست فقط باید راه بری!

 

این مدت تمام مطالعاتم و وقتم به بچه داری محدود بوده! الان خیلی به اوضاع مسلط تریم و زبان دخترک رو هم تا حد زیادی می فهمم!  دارم سعی میکنم یه تعادلی برقرار کنم بین دنیای قبل از مادری و حالا! 

 هر چند که  دنیای مادری و یادگیری هاش بی پایانه! و چیزی که جامعه و مدیا سعی داره بهت القا کنه این هست که تو کافی نیستی و باید این دوره و این کتاب و این وسیله و این متد و ... رو بگذرونی و داشته باشی تا شاید بتونی یه مادر معمولی باشی🧐🧐🧐

اینکه بتونی احساس گناه نکنی و همزمان تلاش کنی که سلامت جسمی و روحی خودت و بچه ت رو حفظ کنی اصلا کار آسونی نیست!