به ابوذر(رحمه الله) هنگامىکه او را به ربذه تبعید کردند

اى ابوذر ، تو براى خدا خشمگین شدى ، پس ، امید در کسى بند که براى او خشمگین شده‏اى . اینان به خاطر دنیاشان از تو ترسیده‏اند و تو به خاطر دینت از آنان ترسیده‏اى . اینک ، آنچه را که به خاطر آن از تو ترسیده‏اند به ایشان واگذار و آنچه را که به سبب آن از ایشان ترسیده‏اى برگیر و رو به گریز نه .

اینان چقدر نیازمند چیزى هستند که تو آنها را از آن منع مى‏کردى و تو چه بى‏نیازى از آنچه تو را از آن منع کرده‏اند . فردا خواهى دانست که چه کسى سود برده و چه کسى فراوان رشک مى‏برد .

اگر درهاى آسمان و زمین را به روى بنده‏اى از بندگان خدا بربندند و آن بنده خدا ترس باشد ، خداوند برایش راهى خواهد گشود . پس ، جز حق تو را مونسى نباشد و چیزى جز باطل تو را به وحشت نیفکند . اگر دنیایشان را مى‏پذیرفتى ، تو را دوست مى‏گرفتند و اگر از دنیا چیزى بر مى‏گرفتى تو را در امان مى‏داشتند .

خطبه 130 نهج البلاغه