بار خدایا، تو براى عاشقانت بهترین مونسى، و براى کفایتِ مهمّ آنان که بر تو اعتماد نمایند از همه حاضرترى، آنان را در باطنشان مشاهده مى کنى، و به نهانهایشان آگاهى، و اندازه بیناییشان را مى دانى. بنا بر این رازهایشان نزد تو معلوم است، و دلهایشان به جانب تو در غم و اندوه. اگر تنهایى آنان را به وحشت اندازد یاد تو مونسشان شود، و اگر مصائب به آنان هجوم آرد به تو پناه جویند، زیرا مى دانند زمام همه امور به دست تو، و سرچشمه تمام کارها در کف با کفایت فرمان توست. الهى، اگر از بیان مسألتم عاجزم، یا از اینکه چه بخواهم سرگردانم، پس به آنچه مصلحت من است راهنمایم باش، و عنان دلم را به سوى آنچه خیر من است بگردان، که این برنامه ها از هدایتها و کفایتهاى تو بیگانه و عجیب نیست. بارخدایا، با عفوت با من معامله کن نــه بـا عدالـتـت.
خطبه 218 نهج البلاغه
۰۷ تیر ۹۳ ، ۱۹:۵۶