پاسخ:
سلام عزیزم.
مرسی مثل همیشه بهم لطف و محبت داری.
خب من ایران نیستم و درست هم نیست که بخوام ریز وارد جزییات این روزها بشم.
اما دلایلی که برای من امیدبخش هست رو میگم اینجا:
آبان 98 تو سه روز 1500 نفر رو کشتند :(( اسم چند نفر از اون کشته شدگان رو میدونیم؟ اصلا میدونیم کی بودن چی بودن کجا بودن؟ چطور خاکسپاری شدن! صدای هیچ کس درنیومد!
یه هواپیما رو تو آسمون زدن! هواپیمایی که نصف شهروندانش تابعیتی غیر از ایرانی داشتند! کدام نهاد بین المللی پیگیری درست و حسابی کرد؟
سالیان دراز هست کلی حکم اعدام و شکنجه و هزار جور رفتار وحشیانه در حق کسانی که هیچ جرمی مرتکب نشدن و فقط برخلاف منافع اقایون یه قدم کوچیک برداشتند صادر میکنند. از چندتاشون خبر داریم؟!!
سالیان دراز هست که مردم سیستان و کردستان و خیلی جاهای دیگه دارن سرکوب میشند. همیشه تهمت تجزیه طلبی بهشون زده شده و هزار جور ظلم و بی عدالتی دیگه در حقشون انجام دادند! کی صدای بقیه شهرها در حمایت از این مردم دراومده بوده؟
حالا چی؟!
تو این سه ماه نزدیک 500 نفر که همه جوان و نوجوان و جانشون ارزشمند بوده کشته شدند! ولی ما اسم حداقل 400 تاشون رو میدونیم! جان همه انسان ها به یک اندازه ارزشمند هست! کسی که الان کشته میشه با اونی که آبان 98 کشته شده هیچ فرقی نداره! شجاعت همگی قابل تحسین و حسرت برانگیز هست. همگی عزیز هستند ولی هر کسی الان کشته بشه غیرت خیلی ها رو دستکاری میکنه و این یعنی امید!
هر کسی الان زندانی سیاسی میشه خیلی ها خبر دار میشند و این یعنی پیشرفت!
سازمان ملل تصویب کرده که کمیته حقیقت یاب می فرسته ایران و این یعنی صدای مردم ایران شنیده میشه! و این یعنی پیشرفت!
مردم دنیا دارند میبینند تو ایران داره چه اتفاقی میافته! تعداد پست هایی که در مورد مسایل روزمره هست و فلان جشن تولد و عروسی در فضای مجازی تقریبا صفر شده! این یعنی یه اتفاقی در حال افتادن هست.
کی داشتیم این حجم از اعتصاب رو!؟ کی داشتیم که بازاری ها مغازه هاشون رو ببندن؟! اینا همش امید هست! اینا همش همبستگی هست!
همه جای دنیا ایرانی ها در حال جمع آوری و ارسال کمک به بلوچستان و کردستان هستند! این یعنی همدلی و روشنی.
خیلی از لجن زاده ها در جاهای مختلف دنیا دیگه امنیت ندارند!
حجم خستگی این روزها واسه این هست که قبلا همه چی سانسور میشد! میرفتیم توییتر یا اینستاگرام 90% پست ها در مورد روزمره ی فانتزی یه عده بود! یا عقاید روشنفکرانه و روانشناسانه یه عده دیگه! ولی پشت صحنه همین میزان جنایت در حال اتفاق بود ولی حالا دیگه اون کاور دروغین و رنگارنگ نیست و حقیقت تلخ و دردناک عیان شده و خب مسلم هست که تیزی و دردش همه ما رو درگیر کرده.
این جراحی با همه دردی که داره باید بدون داروی مسکن و بدون بیهوشی انجام بشه و ازش گریزی نیست و متاسفانه مثل عمل جراحی پزشکی هم نیست که بگیم اگر عمل انجام نشه تا یک ماه دیگه می میریم. نه مرگی در کار نیست! یه زندگی سراسر درد و رنج و با 10% کارایی در انتظارمون هست اگر نخوایم تن به این عمل بدیم.
من روشنی می بینم! برای اینکه میزان خشونت مردم با همه خشمی که دارند بسیار بسیار کنترل شده هست.
سال 88 ملت ریختند بانک و ... رو آتیش زدند و کلی خسارت به اتوبوس و ... زدند!
تو این سه ماه چقدر تخریب اموال عمومی توسط مردم عادی داشتیم؟؟؟ این همه ش رشد هست.
نمیگم 100% همه چیز کامل هست و داره یه انقلاب بدون عیب و نقص اتفاق میافته! مسلمه که اینطور نیست!! اصلا چنین انتظاری هم نبوده و نباید داشته باشیم. ولی شکل اعتراضات- همدلی و همبستگی مردم- اتحادشون خیلی بهتر از اونی هست که قبلا نشون دادن و روز به روز هم داره منسجم تر و بهتر میشه.
به این دقت کنید که این اولین انقلاب غیرمتمرکز دنیاست که بدون رهبری هیچ فرد و تیم و حزبی داره جلو میره. درسته که هر روز عزاداریم! درسته که هر روز دسته گلامون رو پرپر میکنند ولی حمایت ما- امید داشتن ما- خسته نشدن ما و تلاش ما برای پیدا کردن راهی برای کمک به این حرکت مردمی قطعا کمک میکنه کمتر خستگی و درد رو احساس کنیم و در واقع بیشترین چیزی که این روزها ملالت آور و خسته کننده هست تماشاچی بودن و منفعل بودن هست که البته این اصلی هست که در همه ی مسایل زندگی صادقه: کسی که وسط گود هست و داره میجنگه کمتر فشار و خطر رو احساس میکنه تا کسی بیرون گود هست و فقط ناظر اتفاقات هست.
سلام گلم چقدر حس خوب داشت خوندن چند پست آخرت
براتون کلی آرزوی خوب میکنم