چالش "با ساده ترین وسایل و در ساده ترین شرایط ولی حال خوب کن"

سه شنبه, ۲۷ مهر ۱۴۰۰، ۱۰:۳۶ ق.ظ

خب منم بالاخره جن ها ازم دور شدن! و دلم خواست که تو یه چالش وبلاگی شرکت کنم!

البته وسیله نیست ولی خب من ۴ ماه تو خماریش بودم و برام نماد آزادی هست :) بله ما دیگه قرنطینه نیستیم و می تونیم بریم مغازه ایرانی :) و این خود آزادی هست :)

میخواستم عکس نون بربری هم بگذارم! ولی خب چیز خاصی ازش نمونده دیگه که به عکس برسه! :) شماهام نون بربری دم دستتون هست! خودتون تصور کنید!

فردا هم بعد از تقریبا ۴ ماه میخوام برم دانشگاه و کلی هیجان دارم :) خدایا این خوشبختی ها رو از ما نگیر.

اون روز داشتیم با بچه ها در مورد شرایط این مدت حرف می زدیم که مثلا اگر دو سال پیش به یکی میگفتی رفتم باشگاه ورزش کنم و پلیس ریخته تو باشگاه و جریمه م کرده به جرم ورزش کردن تو باشگاه چه جوری نگاهت میکرد!؟ و چه فکری میکرد با خودش؟!

۰۰/۰۷/۲۷

صبا ..

روزهای مهاجرت

چالش وبلاگی

۳۰ مهر ۰۰ ، ۱۶:۳۹

لیلی

با زندانی آزاد شده همدردی بنمایید.

منم آلمان که بودم حسرت نان سنگک داشتم هر کس می رفت شهر های بزرگ مثل برلین و هامبورگ برام سوغاتی می آورد

۲۹ مهر ۰۰ ، ۰۷:۲۸

دانشجو

عالیه که حالا دیگه میتونین برین بیرون و تفریح. والله ایران که قرنطینه مسخره ای داره. فقط رنگ تعیین می کنه و تنها اثری که رنگها دارن اینه که نمیشه بین شهرها جابجا شد!!! جریمه میشی! اون هم حساب و کتاب جریمه اش مشخص نیست. یکی جریمه میشه و تعداد زیادی نه..... سرعت تغییر دنیا خیلی زیاد شده. کرونا هم خودش یه تنه کلی تغییرات ایجاد کرد. منظورم اینه که شاید برخی از این تغییرات ده ها سال طول می کشید یا در فرهنگ مردم ایجاد بشه. من برام خیلی جالبه و دلم میخواد بدونم بعدش چی میشه. آیا بعدش آدمها با فراق بال هم رو بغل می کنن؟ دست میدن؟ مهمونی به همون اندازه برگزار می کنن؟ به خصوص نحوه برگزاری مراسم فوت؟

چه لواشکی عکسش رو گذاشتی!! انصافا لواشک و نون بربری هوس آوره. شیرینی زبون هم خوشمزه است و کلی تنقلاتی که بهش عادت کردیم و خوردنشون شادی کودکیهامون رو به یادمون میاره.

چقدر حرف زدم....

۲۸ مهر ۰۰ ، ۱۸:۳۵

مهسا -

باورت میشه تا عنوان پستت رو دیدم به خوراکی فکر کردم؟:)))))))))))))) میخواستم بگم که من با خوراکی خوشحال میشم که دیدم خودت عکس لواشک گذاشتی :)))

۲۷ مهر ۰۰ ، ۱۸:۱۴

ربولی حسن کور

سلام

آزادی تون مبارک

به دوستانتون بگین از کشوری اونجا رفتین که چهل و چند ساله اگه برین ورزشگاه فوتبال ببینین دستگیرتون میکنن و جریمه میشین!

۲۷ مهر ۰۰ ، ۱۷:۳۳

زری ..

به به کلا طلسم شکوندن از هر نوعی باشه، لذت داره :) حالا از نو خوشمزه اش باشه که لذتش مضاعفه:))

صبا جان، یه سوال دارم. اگر کسی با ویزای دانشجویی اونجا میبود و برنامه اش این میبود که مثلا بخشی از هزینه هاش با هفته ای بیست ساعت کار فرضا در رستوران تامین بشه، با این حساب رستوران ها که تعطیل بودند خب چطوری طرف میتونسته هزینه هاش را تامین کنه؟ اون مبلغ حقوق که دولت به دلیل بستن اجباری مشاغل میده که حتما به این نوع افراد تعلق نمیگرفته؟ نه؟

۲۷ مهر ۰۰ ، ۱۲:۵۱

غزل سپید

فدای محبت شما.

زودتر از اینها باید میومدم و کامنت میذاشتم که خب نشد.

پس قضیه قرنطینه اینجوریه. حالا پس باز خداروشکر که تونستین تحمل کنید و الحمدلله که تموم شد.کاش همه دنیا به زندگی عادی بدون دغدغه برگردن.‌..

۲۷ مهر ۰۰ ، ۱۱:۱۴

عزیزم صبا جون عاشق علایقت شدم😍😂🙈

مرزهای تعریف آزادی هم جا به جا شد که !!!واقعا آزادیت رو تبریک میگم...

ببین اگر اینجا مونده بودی آزاد و رها هر جا میخواستی میرفتی . کرونا هم به در نگاه میکرد...دریچه آه میکشید🙄🤦🏻‍♀️😂

ممنون که توی این چالش شرکت کردی. ممنون که بهم خبر دادی و طلسم کامنت گذاری منو شکستی.

من مدتهاست تقریبا تماااااااام وبلاگت رو خوندم... از کمی قبل از مهاجرتت تا آخر آخرش رو کامل خوندم. کلی با خانواده اون خانمی که باهاشون بودی اول کیف کردم، اون کلبه مادرشون کنار اقیانوس رو تصور کردم...گربه شون😔🤍 روابط شون...مشکلاتی که سر پروژه ت به وجود آمد...اون پیاده روی هایی که میرفتی...هم خونه ای جدیدت و مشکلاتش، مامان جالبش و...

میخواستم بیام کامنت بگذارم اما اون شخصیت زشت کمال گرا که بگذار سر فرصت، بگذار کامل و قشنگ بنویس مانع شده بود. امروز دیگه شرمنده شدم که خودت دعوتم کردی اینور...

ممنون که هستی دوست خوبم.❤️

راستی صبا جون یکی از کسانی که میشناسم استرالیا هستن و البته دقت نکردم کدوم شهر ...والا اینا ما هیچچچچ نشانی از کرونا در زندگیشون ندیدیم!!! مدام مهمونی و تفریح...همین تازگی هم رفته بودن وال ببینن. مهمونی ها هم البته هفت هشت نفر بودن و به راه بود. رستوران و ..‌. هم ترک نمیشد.مطمئنم عکسها هم جدید بود...چه جوریاست؟

۲۷ مهر ۰۰ ، ۱۰:۵۴

یاسی ترین

ای جانممممممم 🤤🤤🤤🤤🤤🤤🤤

نوش جونت

و پایان قرنطینه مبارک ♥️😁

وای بربری عشقِ اوله 😌👌

غار تنهایی من

غار تنهایی من

اینجا غار تنهایی من است و از افکار و احساساتم می نویسم.

آدرس وبلاگ قبلی ام:

gharetanhaei.persianblog.ir