شروع ۱۴۰۲

سلام بر همگی🌺

سال نو مبارک باشه🌷 امیدوارم آخر این سال حس کنیم که سال مبارکی بوده واسه مون چه تو زندگی شخصی مون و چه زندگی اجتماعی مون🙏

سال تحویل به وقت ما ساعت ۸:۲۴ دقیقه صبح بود. سفره هفت سین رو از شب قبلش چیده بودیم و صبح هم پاشیدم مثل همیشه صبحانه خوردیم و لباس رسمی پوشیدیم و منتظر تحویل سال شدیم و البته در همین حین با پدر و مادر جناب یار ویدئو کال کردیم و عملا سال قدیمی رو خانوادگی تحویل دادیم و سال جدید رو تحویل گرفتیم 😊 یه شب هم با بچه ها شام رفتیم رستوران ایرانی و همین اوج فعالیت های نوروزانه مون بود 🤗

البته خب این آخر هفته تعطیلات عید پاک هست و مهمان راه دور عزیزی داریم. اولین بار هست که میزبان اعضای خانوادمون میشیم🙂و براش از کلی وقت قبلتر هیجان و ذوق داریم که بالاخره ما هم فامیل دار شدیم اینجا.  خواهر جناب یار اخیرا اومده استرالیا و قراره چند روز مهمان عزیز ما باشه. 

 

دیگه اینکه اگر اهل ماه رمضان هستید هم مبارک باشه این ایام و امیدوارم بهره معنوی کافی رو ببرید از این فرصت🙏

 

یه وقتایی یا شاید یه سالهایی تو زندگی پیش میاد که فکر میکنی داری درجا میزنی و هیچ دستاورد دلخواهی نداری در حالیکه از تلاش هیچی کم نگذاشتی و شاید اگر به لیست اهداف اون سالت نگاه کنی نمی تونی جلوی هیچ کدوم تیک بزنی. چیزی که من در این سالهای دراز عمرم 🤭 تجربه کردم این هست که اگر واقعا داری تلاش میکنی نباید بترسی از درجا زدن! چون درواقع درجا زدن نیست پله هایی هست که باید طی بشه. در واقع یه سری اهداف خیلی زمانبر هست و هر قدمی که برمیداری حتی اگر خیلی کوچیک باشه داره تو رو به اون هدف نزدیک میکنه. اگر بخوام یه جور دیگه بگم این هست که شاید انتهای سال همیشه زمان مناسبی برای این نباشه که آدم خودش رو تو ابعاد مختلف ارزیابی کنه! برای یه سری اهداف میشه هفتگی ارزیابی کرد و یا ماهانه. برای یه سری چیزا فصل به فصل و همین طور باید این بازه رو بسته به نوع هدف تغییرش داد.  در واقع من براساس تجربه یاد گرفتم که برای اینکه انگیزه رو حفظ کنی همیشه باید اهدافت رو مکتوب کنی ولی خب باید واقع بین باشی و سر سال که برگشتی برای مرور کردن سرخورده نشی اگر خیلی هاش محقق نشده باشه و البته خیلی موقع ها موقع ارزیابی ممکنه به این نتیجه برسی که این هدف اصلا واسه زندگی تو کار نمیکنه و میشه حذفش کرد یا تغییرش داد. 

 

از اون طرف هم به این فکر میکنم که آدم وقتی ۸۰ سالش شد (البته اگر کلا به اون سن برسه😉) واسش اهمیت داره که مثلا تو ۲۵ سالگیش دقیقا فلان کار رو انجام داده یا به فلان هدفش رسیده یا مثلا تو ۴۰ سالگی!!‌ یعنی یه سری حرص زدن ها به نظر من کم کم رنگ می بازه! شاید چیزی که تو ۸۰ سالگی مهم باشه انواع تجربه هایی باشه که آدم تو کارنامه ش داره نه تاریخ تجربه ها! یعنی هیچ وقت مثلا یه عده تو یه سالن جمع نمیشن بگن بخاطر اینکه مثلا ۱۸ سالگی رفتی دانشگاه و ۲۵ سالگی دکترا گرفتی و تو ۳۰ سالگی پوزیشن شغلیت این بود و تو ۴۰ سالگی لیست اموالت این بود و تو ۵۰ سالگی کارنامه موفقیت بچه هات این بود و همه هم به موقع و سروقت قراره ازت تشکر بشه و بشی چهره ماندگار تاریخ بشریت!! 😁یعنی تعریف به موقع بودن و سر وقت بودن رو شاید اگر از دید یه آدم ۸۰ ساله ببینی کمتر استرس داشته باشی.

یادمه کلاس چهارم که بودم دخترعمه م که ۲۷ سالش بود ازدواج کرد و من فکر میکردم واییییی چقدر دیر!! من تا به اون سن برسم پیر حساب میشم. بعد چند وقت پیش مسابقه the voice of persia  رو میدیدم هر کی که سنش زیر سی بود به نظرمون بچه بود و خیلی کوچیک! یا مثلا الان اگر کسی ۷ سال از من کوچیکتر باشه یا بزرگتر برای دوستی باهاش هیچ مشکلی ندارم. ولی مثلا واسه یه بچه ۷ ساله این اختلاف سن شبیه قرن ها میمونه! نتیجه ای که میخوام بگیرم این هست که هر چقدر که بزرگتر میشیم (ما پیر نمیشیما!! فقط بزرگ میشیم 🤣🤣 خب؟) اون مقیاس زمانی تغییر میکنه!‌ و این تو همه چیز هست! و اینجوری میشه که آدم بزرگ ها نسبت به بچه ها باید قاعدتا صبورتر باشن.

حالا این همه صغری کبری چیدم واسه چی؟!!

واسه اینکه بگم وقتی داری تلاش میکنی و استرس داری وای اگر این سری نشد چی میشه! وای دیر میشه! و ... به این فکر کن که تو ۸۰ سالگی هم این چند ماه یا یکسال دیر شدن همینقدر مهم هست یا نه!؟

 

البته می دونید که مخاطب اول نوشته های من خودم هستم. 

 

یه چیز دیگه هم براساس این پست مهسا به ذهنم رسید که گفتم تو وبلاگ خودم بگم:

یه چیزی که خیلی نیاز به فرهنگ سازی داره و مدام هم در موردش این ور و اون ور می شنویم این هست که تمرکزت رو زندگی خودت باشه و کاری به زندگی بقیه نداشته باشیم. آدمها رو راحت از زندگی مون حذف کنیم و رابطه های سمی و آدم های سمی رو بندازیم بیرون. 

من با همه این حرفها موافقم. 

ولی خب از اون طرف هم به نظرم باید تو این دنیایی که به شدت داره به سمت فردگرایی میره این فرهنگ سازی هم صورت بگیره که بعد از اینکه خودت رو از سموم تصفیه کردی تلاش کن بدون اینکه بخوایی وارد حریم خصوصی زندگی دیگران باشی ولی حداقل نشون بدی که اگر کسی به تو و مهارت هات (مثل خوب شنیدن/شاد کردن/همدردی کردن/مثبت اندیشی و ... ) نیاز داشت در دسترس هستی و می تونند روت حساب کنند. خیلی موقع ها خیلی ها نیاز به کمک دارند ولی چون هیچ نشانه ای از فرد امین نمی بییند غرق میشند متاسفانه! چون یه عده درگیر این شدن که من سرم تو زندگی خودم هست و من حواسم به کلاه خودم باشه باد نبره هنر کردم و من قصد مداخله تو زندگی خصوصی دیگران ندارم و ... بیایید تمرین کنیم که بین بی تفاوتی و احترام به حریم دیگران فاصله هست. بی تفاوت نبودن جسارت میخواد. بیایید تمرین جسارت کنیم. 

 

در نهایت هم یه پیج اینستا هم معرفی کنم که مخصوص خانم هاست و کلی میتونه کمک کننده باشه: happily_be_woman . 

پیشنهاد میکنم که از هایلایت سایکل سینکینک حتما اسلایدهای 'خلاصه چهار فصل هورمونی' رو مطالعه کنید.