این روزها 8

این هفته انگار اعصابم رو ریخته بودن تو رنده برقی!! بس که برای هر کار کوچیک و واقعا و شدیدا پیش افتاده من با 100 نفر بحث کردم و متاسفانه هیچ جوابی هم نگرفتم

ولی بی خیال زشتی ها، چیزی که زیاده پلیدی و سهل انگاری و بی مسئولیتی هست. بهتره چیزهای کم یاب زندگی ثبت بشن.

- یک شب رفتیم تئاتر! کارگردانش لیلی رشیدی بود و خیلی عالی بود. تئاتر همیشه خوبه، خیلی بهتر از سینماست ، خیلی خیلی بهتر، حیف که تو شهرهای ما کم برگزار میشه!

- 20 مهر بزرگداشت جناب خواجه اهل راز بود، حافظیه معمولا تو این روز مراسمه و برای خواص، خیلی وقته که نرفتم حافظیه، کاشکی زودی بارون بیاد و یه روز بارونی بتونم برم.

-مامان و زندایی رفتن مشهد، و 3 سال از آخرین باری که من رفتم مشهد می گذره! و نگران اینم که داره ازم سلب توفیق میشه. باید فکری بکنم!

- فردا اول محرم 1437 هست. یکسال قمری دیگه هم گذشت، عملکرد معنوی این یکسالم نیازمند بحث و بررسی و تجدید نظر هست!! دیروز که رفتم سایت کانون (+) و در مورد تخلیه حسینیه و ... خوندم، دلم به شدت گرفت، یکی دو سالی میشه که نرفتم ولی شکوه نماز ظهر عاشورای اونجا و رقت قلب بچه هاش رو تا حالا هیچ جا ندیدم. امیدوارم که بتونند یک جای خوب و بی دردسر پیدا کنند. 

-نمی تونم رو وقتم برنامه ریزی کنم ولی خیلی دلم می خواد یک کار خاصی واسم محرم انجام بدم. یه کاری مثل دو سال پیش (+) و (+) . یا مطالعه یک کتاب واسه این دو ماه. شما پیشنهادی ندارید؟

 پی نوشت : یه قرار کوچولو با خودم گذاشتم! برای دو ماه. امیدوارم که بتونم به عهدم وفا کنم. ولی خب اون خیلی کمه، بازم مشتاقانه منتظر پیشنهاداتتون هستم. پارسالم بودم (+) و (+).

قضای الهی

حسین بن علی (ع):

کارها همه با خداست و هر روز او را مشیّتی است، اگر قضای الهی بر وفق مراد باشد، ما او را بر نعمتهایش سپاس می­گزاریم و برای ادای شکر از او توفیق می­طلبیم؛ و اگر قضای الهی میان ما و آرزوهایمان جدایی اندازد، 

1)کاری منکر نکردیم و هر که نیت او حق است و سریرت او تقوا اگر به مقصود نرسد ملامتش نکنند.

2)عمل کسی که خالصانه و برخاسته از تقوای الهی باشد، در نزد خدا فراموش نمی­شود.

1* : برگرفته از کتاب آه، بازخوانی مقتل نفس المهموم

2* : سایر منابع

1436 قمری

یک سال قمری دیگه هم به پایان رسید و یک سال جدید شروع شد.

سال گذشته قمری را به این (+) شکل شروع کردم. کمی هم تاریخ واقعه عاشورا را مطالعه کردم. امسال وقتم کمتر است اما دلم می خواهد تاریخ بخوانم همچنان. نه در مورد خود واقعه عاشورا، در مورد شخصیت های آن، چه یاران از امام حسین چه از سپاه ابن زیاد. دوستان محترمی که اینجا را می خوانند اگر کتابی را می شناسند که مستند و معتبر است، ممنون میشم که معرفی بفرمایید.

 آیت اله بهجت:

" حسینی بشوید نه هیئتی !

زیرا اگر گرم هیئت بشوید حسینتان را آنگونه که خود دوست دارید و باب میلتان است 

می سازید و هرکس با میل شما مخالف باشد می گویید با حسین ( ع ) مخالف است

 ولی اگر حسینی باشید هیئت و رفتارتان را بر مبنای حسین می سازید ! 

هیئتی شدن کاری ندارد کافیست ریش بگذارید و با پیراهن مشکی از این هیئت 

به آن هیئت بروید ! حسینی شدن است که مشکل است ."

تاریخ تکراری

قبل از ماه رمضان بود  که کتاب خواجه ی تاجدار را شروع کردم به گوش دادن، هنوز به گمانم 100 صفحه ای از جلد دومش باقیمانده!! شخصیت آقا محمد خان قاجار شخصیت خاصی است، گاهی آنقدر جمع نقیضین بوده است که آدم می ماند چطور ممکن است که یک آدم اینقدر چندگانگی داشته باشد. 

آمار شکنجه ها و کشتارها و کورکردن هایش آنقدر زیاد و مشمئز کننده است که بعضی از صفخات کتاب را نشنیده می گذشتم. اما یک چیز کتاب روی اعصابم است، اینکه خواجه ی تاجدار فردی مذهبی و مقید محسوب میشده، ضریح حضرت علی با طلای بسیار به سفارش او ساخته شده بوده ، نمازش هچ گاه قضا نمی شده، عزاداری هایش برای امام حسین و احترامش به عزادارن و عزاداری ها جلب توجه کننده هست. 

و همچنان تاریخ در حال تکرار است. دین ما خلاصه شده در دو نخ موی زنان و نماز خواندن در محافل عمومی و عزاداری. هنوز عید غدیر تمام نشده که بساط تکیه های عزاداری محرم به پا شده، همه جای شهر پر از اطلاعیه جلسات روضه و عزاداری. تکیه ها را که می بینم، پارچه های سیاه، پوسترها و تبلیغات خونین دلم می خواهد زار بزنم به حال خودمان، به حال جامعه مان، به حال دینمان، به حال باورهایمان، دلم رخت سیاه می خواهد نه برای حسین که برای مرگ عقل، مرگ صداقت، مرگ غیرت. در گلویم بغضی می نشیند به اندازه تمام دیگ های نذری. مغزم به مرز انفجار می رسد وقتی آمار آش ها و گوشت های خورشت های نذری شان در گینس ثبت می شود. 

دلم باران تند می خواهد، بارانی که حس کنم آسمان هم می گرید به حال من و سرزمینم.