تخلیه ذهن

حمله سایبری را تجربه نکرده بودم که کردم، آن سایت هنوز سایتیشن بالایی نداشت که!! هنوز خیلی زود بود که بخواهد هک شود  

  6 ماهی بود که تعداد قدم هایی که در طول هفته بر میداشتم قابل شمارش بود!!! گاهی اوقات بعد شستن چند استکان هم احساس ضعف شدیدی می کردم اما دیروز با دوست جون 4 کیلومتر راه رفتیم از انتهای بولوار چمران تا میدان علم. در مورد آدم ها و رفتن و آمدنشان به زندگی مان حرف زدیم و زدیم, اصلا خسته نشدم. این یعنی حالم خوب است. دوستی که در یک یا چند مورد با تو هم عقیده باشد هم نعمتی است.  

یکی از سوژه های صحبتمان بانویی ایرانی بود که همسر مردی سوریه ای شده بود و در دبی زندگی می کردند. فرزندانشان هم متولد دبی بودند. بچه ها با مادر فارسی صحبت میکنند با پدر عربی و با یکدیگر انگلیسی و تا چند وقت دیگر محل زندگیشان به کانادا تغییر می کند. دلم برای بچه ها سوخت!! به هیچ جا هیچ تعلق خاطری ندارند, ملیت خاصی ندارند هیچ جا وطنشان نیست !!