سهمیه

-زمانی که نتیجه های کنکور آمد، مادرش زنگ زد که بپرسد با رتبه پنجاه هزار کشوری کجا قبول خواهد، گفتم رتبه منطقه اش چند است؟ گفت چون از سهمیه جانبازی پدرش استفاده کرده، رتبه در سهمیه فقط دارد که آن هم 1200 است، برای انتخاب رشته با پسر عمویش که او هم کنکوری بود آمدند خانه مان، دروس تخصصی اش همه زیر 10 درصد بود، دروس عمومی هم بجز زبان همه زیر 30. اما سازمان سنجش تخمین زده بود که یکی از دانشگاه های تهران را خواهد آورد. هیچ کس باورش نمی شد کسی که در طول یکسال چهارمش در شبانه روز کمتر از 12 ساعت نخوابیده باشد!! و ساعت مطالعه اش به دو ساعت در روز هم نرسد به این آسانی تهران قبول شود، اما شد. شهید بهشتی هم قبول شد در رشته مورد علاقه اش!! که یک رشته فنی هم می باشد.

-پسرعمویش اما سهمیه نداشت، از ده سالگی هم مادر نداشت، طبق برنامه ریزی خودم در سال چهارمش کمتر از 8 ساعت در روز درس نخوانده بود، به دلیل مشکلات بی مادری پایه درسیش ضعیف بود، اما درصدهایش به پسرعمویش نزدیک بود، با این وجود پیام نور شهرستان و حتی نه مرکز استان قبول شد.

- دخترک می گوید شما هم از طرف بنیاد معرفی شده اید، می گویم نه، من آزمون داده ام، می گوید استخدام ما رسمی است اما شما که آزمون داده اید پیمانی هستید!!

و من به این فکر میکنم که چرا ما 8 سال جنگ را در منطقه جنگی زندگی کردیم و آنها در یک جای امن، اما بواسطه اینکه پدرشان چند ماهی در جبهه بوده و ترکشی خورده و پدر من 8 سال در منطقه عملیاتی بوده و ترکشی نخورده، باید جان بکنیم تا به خواسته هایمان برسیم باید شب زنده داری کنیم، باید 1000 جا درخواست بدهیم، آزمون بدهیم که شاید یک جایش بگیرد؟ آرمان امام و شهدایشان این بود؟