چمن حکایت اردیبهشت می‌گوید!

امروز آخرین روز از فروردین است و به قولی یک دوازدهم از سال هم به اتمام رسید. اصولا فروردین ماه شلوغی است، برای ما که اولش با سفر و کلی تجربه و بعد هم مهمانی و عیددیدنی (برای فامیل ما که به صورت غیر نرمال در کشور پخش هستند گاه بعضی از دیدارها بعد از چند سال است!!) و بعدش هم روزهای شلوغ کاری و البته تجربه 4 فصل زمستان و پاییز و بهار و تابستان در همین 31 روز و اتفاقات سیاسی مهیج و لذت بردن از طبیعت زیبا و گل هایی که همه جای شهر دلبری می کنند و تلاش برای عمل به برنامه ها و ... همراه بوده است. و حالا من اینجا نشسته ام و آماده ورود به یک اردی بهشت، بهشتی ام. هوا اینجا خیلی زود گرم شد ولی به گمانم خورشید هم دلش نیاید تابشش را اینقدر قوی ادامه دهد و چند روزی بهمان اجازه تجربه نسیم خنک بهشتی را میدهد. 

اصولا بنده به این نتیجه رسیده ام که در زندگی چیزی بهتر از ددلاین نیست، نوروز و سال تحویل برای ما یک ددلاین ملی است و با وجود اینکه ما ملتی هستیم که در کارهای گروهی بسیار ضعیف عمل میکنیم اما به هر حال نمی شود از اثر مثبت یک رخداد همگانی چشم پوشید و در کرخت ترین افراد هم می توان اثر پویایی شروع بهار و تحویل سال را دید. بر اساس تجربه ی اینجانب هر چه ددلاین ها فشرده تر، بهره وری اینجانب نیز بالاتر است، فکر نکنید که در حال اتم شکافتنم، نه! من برای خودم ددلاین گذاشته ام که تا عمر بهار نارنج ها به سر نرسیده حظ تمام را از آنها ببرم. تا هوا مناسب پیاده وری است یک روز را هم بدون پیاده روی شب نکنم و از این دست کارها. و در عین حال به این می اندیشم چه خوب است که من از خنکای بادی که به صورتم می خورد و گلهایی که چشمانم را نوازش می کنند لذت می برم و از اینکه قدرت لذت بردن دارم مجددا لذت می برم و بدین سان به لذت مضاعف دست می یابم و در همین افکارم که یاد شعار امسالم می افتم و از اینکه به شعارم پایبندم و محققش میکنم باز هم لذت می برم که عنوان مناسبش می شود لذت سه گانه یا فرنگی اش "تریپل لذت"!! 

اردی بهشت تان بهشتی باد

 

* عنوان مصرعی از حضرت حافظ.