دوستان مجازی

تو فیدخوانم صد و اندی وبلاگ است که شاید ۱۰-۱۵ از اونها بدونن که من می خونمشون و خاموش دنبالشون می کنم. انگار که دوره وبلاگ نویسی به سر اومده ؛ پرشین بلاگ هم که ترکید!!! خیلی ها دست کشیدن از نوشتن. 

دلم برای دوست های وبلاگیم تنگ شده؛ حتی برای اونهایی که خاموش می خوندمشون و بهم ایده می دادن و ازشون یاد می گرفتم.

همیشه جزو مراحل شکرگذاریم هست که خدا رو بخاطر آشنایی با دوست های مجازی شکر می کنم. خدایا هر جا هستند به سلامت دارشون.