دل شـیـدا حـلـقـه را شـکـنـد!
دل شـیـدا حـلـقـه را شـکـنـد, تـا بـرآیـد و راه سفر گیرد
مگر یکدم گرم و شعله فشان ,تا به بام جهان بال و پر گیرد
وقتی آهنگ شبانگاهان از مختاباد میرسه به همین قسمتی که نوشمتش یه حس تشویق واسم داره. هر سری تو ذهنم یه حلقه ای میاد که باید شکسته بشه!! اون شعله فشان و بام جهان بهم انگیزه میده.
و وقتی میرسه به:
خـوشـا ای دل بال و پر زدنت, شعله ور شدنت در شبانگاهی
تشویقم میکنه به حرکت و بال و پر زدن. حرکتی که ممکنه حتی به آتش گرفتنم ختم بشه ولی یه حس خوب انگیزه پشتش هست.
فکر کنم هم نسل های ما همه در دبیرستان به این آهنگ علاقه داشتند و در مدرسه میخوندنش :)